 Het gebeurt niet vaak dat een muzikant uit onze lage landen de kans krijgt om een contract te tekenen bij Delta Groove, het prestigieuze label onder leiding van harmonicavirtuoos, producer en platenlabelbaas Randy Chortkoff.
Insiders beschouwen Delta Groove als één van de beste - zo niet het beste - label(s) op gebied van blues- en rootsmuziek van de Amerikaanse Westkust.
De verwachtingen voor 'Choice Cuts' van de Nederlandse harmonicaspeler Pieter van der Pluijm, alias Big Pete, waren hooggespannen maar de release lost deze moeiteloos in. Zopas is het album trouwens genomineerd voor een Blues Music Award 2012 in de categorie 'beste debuut'.
Pete kreeg 'carte blanche' en mocht zodoende de allerbeste muzikanten ter hulp roepen. En het lijstje gastmuzikanten oogt echt wel indrukwekkend! Werkelijk het kruim van de hedendaagse West Coast-bluesscene werkte mee aan dit toch wel uitzonderlijke project. Namen als Kim Wilson, Paul Oscher, Johnny Dyer, Al Blake, Kid Ramos, Rusty Zinn, Kirk Fletcher, Shawn Pittman, Rob Rio, John Marx en Mojo Mark spreken toch tot ieders verbeelding, niet? Wel, allen zijn ze verenigd op deze schijf. Pete's vaste begeleidingsband zijn ook niet de allerminste. Of wat dacht u van Alex Schultz op gitaar, Willie J. Campbell op de bas en Jimi Bott achter de drumkit? Wat een feestje moet het daar zijn geweest in de Harddrive Studio in Los Angeles, Californië, eind mei, begin juni van dit jaar?!
De speelvreugde druipt van alle songs af, en variatie is troef. Pete opent logischerwijze met 'Driftin'', een nummer van de veel te vroeg overleden anger-harmonicaspeler Lester Butler. Deze charismatische frontman van de vroegere Red Devils en Thirteen is als het ware de rode draad doorheen de carrière van Big Pete (zie interview vorig nummer). Meteen toont Pete ons zijn kunnen op de smoelschuif en geeft zo een passend eerbetoon aan zijn mentor. 'As close as you can get to the original!' Albert Kings 'Can't You See What You're Doin' To Me' is dan weer een kolfje naar de hand van gitarist Alex Schultz. Met 'Act Like You Love Me' is het de beurt aan Kim Wilson om zijn mondharmonicakunsten bot te vieren. Dit swing- en jumpnummer straalt door zijn eenvoud, of hoe simpel goede muziek kan en moet zijn!
In de sleper 'Just To Be With You' toont Kirk Fletcher zich van z'n beste kant. Uptempo dan terug met Slim Harpo's 'Don't Start
Crying Now' met een knap samenspel tussen Pete's harmonica en Alex' gitaar. In dit nummer doet Pete's stem me denken aan Rod Piazza. En hiermee is dan ook het woord gevallen. Wat me het meest opvalt bij het beluisteren van deze cd, is dat Pieter als zanger ongelooflijk veel vooruitgang heeft geboekt. Van zijn harmonicakwaliteiten was ik al langer op de hoogte én overtuigd, maar nu stel ik vast dat ook zijn stem aan maturiteit en kracht heeft gewonnen. Op 'I Got My Eyes On You' is het de beurt aan Al Blake om zijn mondharmonica te etaleren. Kirk Fletcher is dan weer de 'leading' gitarist op het nummer 'Hey Lawdy Mama', tevens het enige eigen nummer op deze schijf.
Wie echter zou denken dat dit weeral een cd is die bulkt van overbodige covers, kan ik geruststellen. Pieter heeft met zorg en vakbekwaamheid zijn songs uitgekozen. Al zijn helden zijn vertegenwoordigd maar telkens met een quasi onbekend nummer zodat hij er zich zelf volledig kan insmijten. 'I Was Fooled' van Jody Williams is hiervan een mooi voorbeeld. Lekker slepend en toch rauw en schunnig gebracht, mede door het innemende gitaarspel van Texasboy Shawn Pittman. Ergens hoor ik een fijn doorslagje van 'She's Dangerous' het supervette nummer uit 'King King' van de Red Devils.
Howlin' Wolf is van de partij in het swingende 'Rockin' Daddy' met Kid Ramos op gitaar. In 'Left Me With A Broken Heart' neemt Johnny Dyer de zangpartijen voor zijn rekening en gaat Big Pete volledig op in z'n rol als begeleider op de mondharmonica. 'Just Your Fool' en 'Chromatic Crumbs' zijn telkens een hommage aan twee van Pete's helden op de smoelschuif, respectievelijk ‘Little' Walter Jacobs en William Clarke. In het laatste nummer toont Big Pete zich tevens ook een ware meester op de chromatische mondharmonica. Rusty Zinn, John Marx en Alex Schultz leveren prima weerwerk op gitaar.
Afsluiten in stijl doet Pieter met 'I'm A Business Man' van Willie Dixon. Hij krijgt hierbij de hulp van Paul Oscher die ooit nog in Muddy Waters' band zat. De keuze voor de 'absolute aanrader' was deze keer snel gemaakt. Sinds ik 'Choice Cuts' ter bespreking kreeg, is hij niet meer uit mijn cd-lader weg te krijgen. En telkens weer krijg ik dat voldane, relaxte gevoel als ik de cd beluister. Deze opnames bevestigen nog maar eens dat goede (blues)muziek niet bol hoeft te staan van echnologische hoogstandjes en oeverloze notenneukerij. Gewoon een schare volbloedmuzikanten die elke noot hun betekenis en waarde geven in een song. Allen spelen ze ten dienste van het nummer en dit komt de muziek alleen maar ten goede. En Big Pete bewijst hiermee dat hij moeiteloos zijn plaats verdient tussen al deze ‘groten'. Er wacht hem ongetwijfeld nog een mooie toekomst. Wim Huybrechts
(Bron: Back to the Roots i.o.m. Big Pete)
|
